Er wordt nogal eens voorbijgegaan aan de intense behoefte van mensen met autisme aan veiligheid. Dan bedoel ik niet de veiligheid van geborgen opgroeien, hoewel dat natuurlijk ook belangrijk is. Het gaat om de veiligheid jezelf te mogen zijn. Veiligheid ligt in het verlengde van acceptatie, maar gaat een niveau dieper. Acceptatie kan vrij oppervlakkig zijn, al is het maar niet reageren op gedrag. Veiligheid is een diepgevoelde vorm van diepgaande acceptatie. Waar acceptatie nog een façade kan zijn, is veiligheid niet te faken. En mensen met autisme voelen feilloos of ze veilig zijn of niet.
Continue reading “Veiligheid: een diepere vorm van acceptatie”